Koniugacja czasownika „schicken” w języku niemieckim

Czasownik „schicken” to podstawowe słowo w języku niemieckim. Oznacza „wysyłać”, „przesyłać” lub „słać”. Jest to ważny czasownik używany w wielu codziennych sytuacjach. Zobacz pełną odmianę tego czasownika przez czasy i tryby.

Znaczenie i użycie czasownika „schicken”

Czasownik „schicken” jest bardzo popularny w języku niemieckim. Jego podstawowe znaczenie to „wysyłać”. Możesz wysłać list, paczkę lub wiadomość. Czasownik ten opisuje proces przekazywania czegoś do innej osoby lub miejsca. Jest niezbędny do skutecznej komunikacji.

Koniugacja „schicken” w trybie oznajmującym (Indikativ)

Tryb oznajmujący (Indikativ) opisuje rzeczywiste wydarzenia. Używamy go do wyrażania faktów. Czasownik „schicken” odmienia się regularnie w tym trybie. Poznaj jego formy w najważniejszych czasach.

Czas teraźniejszy (Präsens)

Czas teraźniejszy opisuje czynności wykonywane teraz. Mówi też o stałych stanach. Odmiana czasownika „schicken” w Präsens wygląda tak:

Czas przeszły prosty (Präteritum)

Präteritum to czas narracyjny. Używamy go do opisu przeszłych wydarzeń. Często spotkasz go w opowiadaniach i tekstach pisanych. Odmiana „schicken” w Präteritum jest prosta.

Czas przeszły złożony (Perfekt)

Perfekt opisuje czynności z przeszłości. Ich skutek jest ważny teraz. Tworzymy go z czasownikiem posiłkowym „haben”. Do tego dodajemy Partizip Perfekt czasownika „schicken”.

Czas zaprzeszły (Plusquamperfekt)

Plusquamperfekt opisuje czynność. Działo się to przed inną czynnością w przeszłości. Tworzymy go z czasownikiem „haben” w Präteritum. Do tego dodajemy Partizip Perfekt.

Czas przyszły I (Futur I)

Futur I mówi o przyszłych planach. Opisuje też przewidywania. Tworzymy go z czasownikiem posiłkowym „werden”. Do tego dodajemy bezokolicznik „schicken”.

Czas przyszły II (Futur II)

Futur II opisuje przyszłą czynność dokonaną. Używa się go rzadko. Tworzymy go z czasownikiem „werden”. Do tego dodajemy bezokolicznik Perfekt „geschickt haben”.

Koniugacja „schicken” w trybie przypuszczającym (Konjunktiv)

Tryb przypuszczający (Konjunktiv) wyraża życzenia lub nierealne warunki. Służy też do mowy zależnej. Ma dwie główne formy: Konjunktiv I i Konjunktiv II.

Konjunktiv I (Präsens)

Konjunktiv I używamy głównie w mowie zależnej. Pokazuje, że coś jest cytatem. Często występuje po czasownikach typu „sagen” (mówić). Odmiana „schicken” w Konjunktiv I wygląda tak:

Konjunktiv II (Präteritum)

Konjunktiv II wyraża życzenia. Opisuje też nierealne warunki. Tworzymy go od formy Präteritum. Często używa się formy z „würde” dla jasności. Odmiana „schicken” w Konjunktiv II:

Forma z „würde” jest bardzo powszechna. Upraszcza tworzenie Konjunktiv II. Użyj jej, gdy forma Konjunktiv II jest taka sama jak Präteritum.

Tryb rozkazujący (Imperativ), bezokolicznik (Infinitiv) i imiesłowy (Partizip)

Czasownik „schicken” ma też inne ważne formy. Należą do nich tryb rozkazujący, bezokolicznik i imiesłowy. Są one kluczowe w budowaniu zdań.

Tryb rozkazujący (Imperativ)

Tryb rozkazujący służy do wydawania poleceń. Ma formy dla drugiej osoby liczby pojedynczej i mnogiej. Ma też formę dla formy grzecznościowej „Sie”.

• du: schicke
• ihr: schickt
  
  

  Zobacz także:

  • Koniugacja niemieckiego czasownika tanzen – Pełny przewodnik
  • Odmiana czasownika fernsehen w języku niemieckim – Kompletny przewodnik
  • Odmiana czasownika „machen” w języku niemieckim
  • Koniugacja czasownika „streiten” w języku niemieckim
  • Koniugacja niemieckiego czasownika „mögen”